Onze voorlaatste binnenvlucht genomen van Rio naar de noorderlijker gelegen stad Salvador de Bahia, 1 van de oudste steden van Brazilië, vroegere hoofdstad en handelsstad van de Portugezen.

Leuk hotelletje, Pousada de Mangueira, op wandelafstand van het historisch centrum, recent gerenoveerd met een zwembadje en leuke kamers met een queen-size bed :-) een aanrader voor als je Salvador wilt bezoeken en niet in 1 van de mastodonten aan de zee wilt zitten.
De straat waarin het hotel gelegen is wat grellig op het eerste zicht maar blijkt achteraf wel mee te vallen in het daglicht...
Volgende morgen de stad in zodat we de lokale sfeer wat konden opsnuiven. Een heel aantal gevels zijn onlangs opgefrist (sponsoring van verffabrikanten) in leuke kleuren (je kent de reclame van Levis wel: colores del mundo - hier hebben ze hun inspiratie opgedaan :-)) Salvador is echt helemaal anders dan de steden die we reeds bezocht hebben; met veel meer afrikaanse invloeden en afro-braziliaanse zwarten.
Salvador wordt ook gekenmerkt door de eeuwige bedelaars en mensen die van alles en nog wat wensen te verkopen/aan te bieden/in uwe nek te draaien om toch maar een centje te verdienen. Het leven is hier veel chiller - zeg maar de mensen zijn hier tammer... en dat is ook wat men in Sao Paolo/Rio/... over deze stad zegt.
Hoewel de gids (lonely planet en footprint) ons vertelde dat je hiervoor 3 dagen moet uittrekken hebben we op een halve dag het grooste deel al gezien... tenzij je alle 360 kerken wilt bezoeken en op elk strand wilt gaan liggen van Bahia...
Terug naar het hotel om wat aan het zwembad te liggen en mijn vorig verhaal af te schrijven. Even naar huis gebeld en het verschrikkelijke nieuws te horen gekregen dat mijn lieve bompa is heengegaan! Ik ga je missen, wijze man!
's Avonds na iets te veel caiperinha's het centrum in waar ze in de straten live 'batteria' speelden. Tegenstrijdige gevoelens maar toch kunnen genieten... Iets gegeten op een pleintje, weer met live muziek op de achtergrond, maar na de 27000ste bedelaar en crack en/of heroine verslaafde gaan lopen naar ons hotel.
Volgende morgen klamme mond en Katrien ziek (griep-verschijnselen) dus met Dennis en Patrick 1 van de kerken gaan bezoeken... Daar een rondleiding gekregen van een zot menske, die ons aanbeveelde om 's avonds een misviering buiten te stad mee te maken... Hiervoor hebben we vriendelijk bedankt en zijn teruggekeerd naar het hotel om te zien hoe het met de zieke gesteld was.
Wat uren slaap hadden Katrien blijkbaar goed gedaan, want even later zaten we met z'n 4'en op strand (onder een parasol - wat had je gedacht) om nog even te relaxen/boek te lezen/zwemmeke te doen.
's Avonds in leuk restaurant Barrevento met een prachtig uitzicht een lekkere hap gegeten met ons eerste glaasje wijn... De zon zakte net niet in de zee... of zakte de zee net niet in de zon? 's Avonds aan het zwembad nog een caiperinha onder de weinige sterrenhemel - ik hoop dat je ziet dat ik het goed heb.
Donderdagmorgen nog even langs de marcado voor de laatste aankopen incl afdingen (spotgoedkope havaianas voor onszelf en iedereen thuis, kettingen voor de ladies etc etc) Pfff in dat afdingen, daar ben ik niet altijd niet goed in - kevin, in barcelona zal je me jouw skills wat moeten overdragen :-)
's Middags bij bahiamama de typische lokale keuken gegeten, een stoofpotje van scampi's met cocosmelk, peterselie en kruiden... heerlijk... maar blijkbaar een no-go voor iedereens maagje... Iets later lig ik in bed met dezelfde symptomen als katrien de dag ervoor en af en toe een korte spurt naar het toilet... Tegen de avond had iedereen 'het' zitten... Al een chance zitten we aan het einde van onze reis.
Iedereen heeft z'n eigen gevoel bij deze stad, die je naar mijn mening moet gezien hebben om een idee te krijgen van het oude Brazilië, maar waarvoor je zeker geen 3 dagen moet uittrekken zoals in veel gidsen wordt beweerd.
Tegen 16u30 de taxi in naar de luchthaven voor onze laatste binnenlandse vlucht voor 1,5 dag Sao Paolo.
In Sao Paolo is het veel minder warm dan we gewoon zijn (zo'n 25 graden ipv de gebruikelijke 35) wat (je gaat het niet geloven) ook wel eens aangenaam is. Sao Paolo is de 2e grootste stad ter wereld, 22mln inwoners en dat merken we bij het landen aan het ongelofelijke aantal woonblokken. We zitten in hotel London Class in de wijk Jardins (een veilige woonwijk) op wandelafstand van het gigantische ondergrondse metronetwerk.
Dennis is hier reeds enkele weken geleden geweest en kan ons dus de belangrijkse gebouwen/plekken laten zien zoals het eerste gebouw van Sao Paolo, het gemeentehuis, het MASP (museum arte sao paolo), stuk tropisch regenwoud etc etc... Mooie stad maar met veel armoede... en daarom ook 1 van de gevaarlijkste steden in de wereld.

's Avonds nog altijd iedereen last van 'het vliegend schijt' een japanner binnen voor onze 'laatste' maaltijd. Iedereen pompaf en na een pintje id bar van het hotel het bed in.

Zaterdag nog wat laatste indrukken opdoen in Sao Paolo en in de namiddag met de taxi naar de luchthaven. Waar we afscheid zullen moeten nemen van lieve broer Dennis die hier nog enkele maanden mag genieten van dit prachtige land.

Tot morgenavond!
Dennis, Nils, Katrien en Patrick, die ondertussen helemaal into de 'tiensletsen' is.